For many years, I denied the feminine part of God, of the universe, of myself. I thought my strenght and my power had to come from other parts, other sides. I resented my femininity, raged about it, because I thought being feminine meant being helpless and powerless. But I've learned something along the way. There is power in the feminine and power in the masculine. Both parts are in us. Both parts are valuable.
- Melody Beattie in Journey to the heart
Hey Reader, Dit deel kwam ik deze week tegen in het meditatieboek dat ik dagelijks lees. Dat is zo waar in mijn geval. Ik was altijd de harde, de rationele. Enfin, ik zal niet altijd zo geweest zijn, maar ik werd wel zo. Dat vrouwelijke, zachte, gevoelige, creatieve en intuïtieve was er wel, maar stopte ik weg. Zelfs in die mate dat ik ooit, ik herinner het me nog goed, gebeld werd door een vriendin om te vragen wat ze nu van een bepaalde date moest denken want - en ik citeer volgens mij bijna letterlijk - "jij denkt zoals een man". True story. Dat ik dat wegstopte, was omdat ik ergens onderweg in deze maatschappij geleerd heb dat je misschien maar beter sterk kan zijn. Dat tranen niet helpen en je moet laten zien dat je dapper bent. Zelfs als meisje. Ik redeneerde veel weg. "Ja, maar dat is niet zo erg want ... " Of "Ach ja, het is wat het is." Vooral niet flauw doen, niet te veel de aandacht op mij vestigen en verder blijven doen. Als ik het zo omschrijf, lijkt het alsof er nu gaat komen dat ik toen een burn-out kreeg. Wat dus niet het geval is. Het is echt 100% het tegenovergestelde: ik werd mama. En voor ik dat kleine mensje effectief in mijn armen had, ging ik - naar goede gewoonte - alles wel even rationeel bekijken. Nee, ik ging niet bij elk geluidje aan het bedje staan. Ja, ik zou borstvoeding gaan proberen, maar niet ten koste van alles hoor. Ja, ik ging na een paar maanden gewoon terug werken. Mannekes toch, wat was ik fout. Want met mama te worden, kreeg ik die vrouwelijke energie terug. Of ja, kwam die terug bovendrijven. Ik voelde met mijn hele lijf dat ik bij dat kleine meisje wou zijn. Ik voelde met mijn hele lijf dat ik borstvoeding ging geven, ook al ging me dat wat moeite kosten. Ik voelde dat het niet goed voelde om haar alleen in dat bedje te laten wenen, ook al zeiden verschillende opvoedkundige bronnen dat dat de manier was. Ik voelde belachelijk veel. En nog steeds. Ik ben nog altijd, elke dag, aan het leren om dat vrouwelijke terug te laten komen. Om dat niet als flauw te zien. Om er de kracht van te zien. Om er vertrouwen in te hebben. Om er ruimte en lucht aan te geven. En ik hoop dat de maatschappij dat ooit ook kan doen. Hoe schoon zou zo'n evenwicht tussen mannelijke en vrouwelijke energie zijn? P.S.: Als ik het over mannelijke en vrouwelijk heb, bedoel ik echt puur de energie. Ik was in die mannelijke energie uiterlijk misschien nog wel meer vrouw dan nu met hakken en dagelijkse make-up (wat nu dus niet meer is). P.P.S: In de quote gaat het over God, maar daar wordt niet de katholieke God mee bedoelt, maar het goddelijke. Wat jij daar dan ook onder mag verstaan. #dekleinedingenDe kleine dingen waar ik deze week dankbaar voor was:
👡 Barefootsandalen ZeazooAl een aantal jaren koop ik voor de meisjes sandalen van Zeazoo. Zij lopen heel graag op blote voeten rond dus ik probeer daar op te letten als ik schoenen koop. Dichte schoenen zijn sowieso met een bredere voorkant dan "normale" schoenen. Bij de sandaaltjes is het ook bewust een dun zooltje. Toen ik de sandalen voor het eerst bestelde een paar jaar geleden was ik bezorgd of ze het wel een hele zomer gingen uithouden omdat het zo dun is. Dat is dus wel het geval. Er zijn verschillende kleurtjes en modellen te verkrijgen. Ze worden allemaal met de hand gemaakt. Schoenen via internet bestellen kan lastig zijn, maar ze hebben een document op hun website staan dat je kan afprinten. Je vouwt het op de juiste lijn, legt die tegen de muur, zet je kind z'n voet erop en waar de grote teen uitkomt, dat is de schoenmaat die je moet bestellen. Hier liep dat nog nooit mis. 🍰 Rabarber-aardbeiencrumbleWe hebben rabarber en aardbeien in onze moestuin. Vooral dat eerste vind ik nog wel een uitdaging om te verwerken. Zo gewoon vind ik er niet zoveel aan. In het kookboek Sweet van Ottolenghi zag ik dit recept staan voor rabarber-aardbeiencrumble. Een succes! Ik zou mezelf wel niet zijn als ik niet enkele aanpassingen deed. 🙈 Boter werd vervangen door kokosolie (gewoon zo 1 op 1). De basterdsuiker werd kokosbloesemsuiker. Voor bloem gebruikte ik een mix van spelt en amandelmeel (want ik eet geen tarwe). En van de poedersuiker gebruikte ik wat minder en vulde ik een beetje aan met rietsuiker (maar sowieso niet tot 220g, ik weet alleen niet meer tot hoeveel dan wel). De crumble is trouwens in het filmpje van de kleine dingen te zien. ☀ Gebruik de kracht van de zonNiet alleen voor jezelf, maar ook om vlekken uit je witte kleding te halen. Zon bleekt hard dus als ik hier een vlek op een wit kledingstuk heb, hang ik het na het wassen altijd te drogen in de zon. Je gaat versteld staan. Op mijn blog had ik het deze week over grenzen stellen en ze respecteren en hoe dat een leerproces is. Wil je graag iets kwijt over dit onderwerp? Over iets anders uit deze nieuwsbrief? Of gewoon even babbelen? Dat kan door op beantwoorden te klikken, door hier iets achter te laten of door me een berichtje te sturen via Signal. Ik ben Stephanie. Er zijn veel woorden die me zouden kunnen omschrijven en veel dingen die ik interessant vind. Hier alvast een poging in willekeurige volgorde: vrouw, mama, lief, vriendin, dochter, zus, huisonderwijzer, 6/2 emotionele manifestor, leergierig, spiritueel, ex-leerkracht, hooggevoelig, liefhebber van natuur, simpel leven ... Een atypische ondernemer ben ik ook. Atypisch omdat ik vooral mijn goesting wil doen en niet constant van de daken wil staan roepen wat ik in mijn aanbod heb. Mijn missie is om anderen te ondersteunen in hun eigen huisonderwijsverhaal en om te tonen dat er ook een weg is weg van de ratrace. Dat doe ik o.a. door mijn memberships, workshops en coachingsbabbels. Wat in deze nieuwsbrief verschijnt is mijn eigen, pure mening. Ik verwijs regelmatig naar een product via een partnerlink. Die zorgt ervoor dat ik een kleine commissie krijg als je iets koopt. Stuur deze nieuwsbrief gerust door naar iemand die er ook iets aan kan hebben. En mocht jij zo iemand zijn en je wilt de Brieven voor een mooie [kinder]tijd zelf ontvangen, laat dan hier je e-mailadres achter. Wil je de nieuwsbrief niet meer ontvangen, schrijf je dan hier uit. |
Ik bied ondersteuning aan huisonderwijzers. Hieronder vind je een voorbeeld terug van mijn betalende nieuwsbrief "Ons huisonderwijs". Je vindt ook de laatste gratis nieuwsbrief "Brieven voor een mooie [kinder]tijd" terug. Daarop kan je je abonneren door hieronder je e-mailadres achter te laten. Wil je de betalende nieuwsbrief ontvangen? Kijk dan even onder het tabblad links.
Nee is ook een antwoord. Hey Reader, Maar voor mij duidelijk niet. Wel als iemand het mij als antwoord geeft hoor. Maar niet om zelf te geven. Daar kwam ik vorige week achter toen ik een vraag kreeg en ik eigenlijk een nee volde, maar op zoek ging naar "een echte reden". Een logistieke reden omdat ik bv. al een afspraak had. Want dat is wat ik doe als ik een nee voel: hopen op een andere reden waarom ik het niet kan doen. Dikke onzin, ik weet het. Maar blijkbaar is er mij ooit vaak gezegd dat...
Teaching is not the same as learning. Hey Reader, En ik vind die echt beter klinken dan de Nederlandse vertaling: aanleren is niet hetzelfde als leren. Of lesgeven is niet hetzelfde als leren. In de kern is het verschil de motivatie met als resultaat hoe lang iets zal blijven hangen. Hoe duurzaam het leerresultaat is dus. Kijk, we hebben allemaal dingen geleerd op school waar we niks mee zijn. Ik weet dat ik ooit iets heb geleerd over de cosinus en de tangens omdat die woorden mij heel vaag...
There are no quick fixes. If we want our lives to change, we have to do the work. - Scott Stabile Hey Reader, Afgelopen week deed ik een coaching. Als coach bedoel ik, niet als coachee. Ik voelde hoe ik mezelf een aantal keer moest tegenhouden om geen ideeën te delen, om niet naar oplossingen te vragen, om niet naar een concreet plan over te schakelen. Het was namelijk nog maar sessie twee en concrete stappenplannen en ideeën zijn helemaal nog niet aan de orde. Maar het is wel typerend voor...